അമ്മ.....

മനസ്സും ശരീരവും കാണിക്ക വെച്ചു നീ

പേറുന്നു ഞങ്ങള്‍ തന്‍ ഭാരം

ഏകുന്നു ഞങ്ങള്‍ വേദന മാത്രം നിന്‍

ഉദരത്തിലൊരു പത്തു മാസം

നോവിലും നിന്‍ മുഖം പുഞ്ചിരി തൂകുന്നു

സര്‍വ്വം സഹിക്കുന്ന ഭൂമിയെ പോല്‍

നിര്‍മ്മലമാകുമീ ത്യാഗങ്ങളത്രയും നിന്‍

പിഞ്ചു പൈതലിന്‍ മുഖമൊന്നു കാണാന്‍

ഒടുവിലാ പിഞ്ചു പൈതലിന്‍ കരച്ചില്‍

നിന്‍ മനസ്സിന്‍റെയുള്ളില്‍ നിര്‍വൃതിയേകുന്നു.....

ചുരത്തിതുടങ്ങുന്നു നിന്‍ മാതൃഹൃദയം

തന്‍ പിഞ്ചു കുഞ്ഞിന്നമൃതമായി തീരാന്‍

ഉരുകുന്നു നിന്‍ കരളിന്‍റെയുള്ളം

നിര്‍ത്താതെ കുഞ്ഞൊന്നു കരഞ്ഞു പോയാല്‍

കൈ വളരുന്നുവോ, കാല്‍ വളരുന്നുവോ

നോക്കുന്നു നീയോരോ പുലരിയിലും.....

മാറോടു ചേര്‍ത്തു നീ താരാട്ട് പാടുന്നു

പിഞ്ചുവിരലില്‍ പിടിച്ചു നടത്തീടുന്നു

ഇരുള്‍മൂടും വഴിയില്‍ വെളിച്ചം പകരുവാന്‍

നിറയുന്നു നീ ഒരു നറുദീപമായെന്നും

പടവുകളോരോന്നു പതിയെ കടക്കുമ്പോള്‍

തുള്ളിതുടിക്കുന്നു നിന്‍ മാതൃഹൃദയം

പതറല്ലേ കുഞ്ഞിന്‍ ചുവടുകളൊന്നും

നിറയുന്നു നിത്യം നിന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനയില്‍

എത്ര വളര്‍ന്നാലും, എത്ര മതിചാലും

കണ്മുന്നില്‍ മക്കളൊരു പൈതല്‍ മാത്രം

നന്‍മയായ്‌ നിറയുന്നു ജീവിത യാത്രയില്‍

നീ വിട പറയും നിമിഷം വരെ...

പകരമായ് വെക്കുവാന്‍ കഴിയില്ല പാരില്‍

നിന്നില്‍ നിന്നൊഴുകും സ്നേഹപ്രവാഹമേ...